Thursday 5 February 2015

Pendaki

Guys.

Mencari puncak yang paling tinggi,
Demi mempasak sepasang kaki,
Bukan sekadar kerlipkan mata
dan kau terletak di situ.

Bukan.



                                                                                    Pendaki.


                                                                      Mendaki


                                                             Daki.


Itu kewajipan.
Tanpanya, cuma habuk batuan lereng menusuk mata.

Still be a loser?

Menjadi sesuatu yang tertinggal di belakang,
Kadangkala ia sesuatu yang
RARE.

atau

LIMITED EDITION.

Namun,
Kebanyakannya
Lebih dilihat sebagai loser.

Loser?
What a shame on you~

Wait!
Nak malu buat apa?

Sabar.
Manis nanti...

Berada terlalu di depan atau trending pun
kadang tertekan.




------------Hahaha.

Wednesday 4 February 2015

Adik dan Duit

Adik,
Kau muncul bila ada hal.
Tak mengapa, aku kan ada.

Adik,
Kau muncul bila kau tak ada sapa-sapa.
Tak apa, aku kan ada.

Adik,
Kau cari aku bila tak ada ringgit.
Tak kesah, aku kan ada.

Aku ada bila kesempitan yang kau rasa.
Bila kau tenang-tenang bahagia,
Aku kau campak entah ke mana.

Adik, duit bukan segala.
Bukan duit yang menjadi nilainya.
Cinta kita,

Sepatutnya.

Bos Vs Pekerja

Bos bukan Tuhan
Pekerja bukan hamba.

Kalau dapat bos yang kurang siuman,
Nasihat aku, kau blah

Bos bukan Tuhan
Pekerja bukan hamba.

Kalau kau rasa tak tahan,
Tak payah kerja

Bos bukan Tuhan
Pekerja bukan hamba.

Kalau bos pun tak boleh dipercaya
Pekerja lain pun, tak kurang.

Sama.

Udara Tahun Baru 2015

Jam 10.30 pagi.
Pagi 5 Februari.
Masih  dalam udara tahun baru.
Cuma, tiada apa yang baru tentang isi dunia.
Masih begitu.

Hati batu tetap keras daripada kayu
Jasad bergembira. Jiwa berkelana.
Disuap jasmani sekenyang-kenyangnya.
Rohani kontang tanpa baja.
Kau, aku dan mereka.
Masih dalam diri yang sama.

Mungkin sedikit lupa, dunia semakin tua.
Angka baru yang menganjak tua. Angka baru yang tidak menggalas makna dunia baru bermula.

Ya. Tua yang menunggu layu. Tua yang tak menunggu kita untuk bangun dari leka.

Kita,
masih berani membenih bara celaka
masih cuba menanti salju syurga.

Aku?
Hanya menjadi sekeping aku.
Berdiri kosong dan memandang drama dunia dari beberapa butir kelongsong
Kelongsong yang sama.

Selamat pagi